Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015




 Μαμά..δεν θέλω να πάω σχολείο: Το άγχος αποχωρισμού και πως αντιμετωπίζεται





«Ο Γιώργος είναι 6 ετών και πριν από ένα μήνα ξεκίνησε να πηγαίνει στην Α’ Δημοτικού. Συνεχώς διαμαρτύρεται στη μητέρα του για πόνους στο κεφάλι και στο στομάχι. Δε μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια με αποτέλεσμα να μη μπορεί να σηκωθεί το πρωί και κλαίει ζητώντας από τη μαμά του επίμονα να μην πάει στο σχολείο και να μείνει σπίτι. Προχθές η μητέρα του Γιώργου έλαβε ένα τηλεφώνημα από τη δασκάλα λέγοντάς της ότι ο Γιώργος διαμαρτύρεται έντονα και κλαίει ζητώντας να γυρίσει σπίτι, επειδή πιστεύει ότι η μαμά του και ο μπαμπάς του έπαθαν κάτι…»

Η είσοδος στην Α’ Δημοτικού ίσως είναι η πρώτη σημαντική αλλαγή στον τρόπο ζωής ενός παιδιού, αφού θα πρέπει πλέον να παραμείνει αρκετές ώρες μακριά από το σπίτι του και την οικογένειά του. Η διαδικασία αυτή έχει και τις δυσκολίες της που είναι κοινές για τα περισσότερα παιδιά και βασίζονται σε αυτό που λέμε άγχος αποχωρισμού. Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φαινόμενο, αναμενόμενο στην φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού, τόσο στη βρεφική ηλικία, όσο και στα μικρά παιδιά που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο. Οι γονείς λοιπόν με ψυχραιμία και υπομονή δε θα πρέπει να πανικοβάλλονται και ακολουθώντας κάποια βασικά βήματα να καθησυχάσουν τα παιδιά τους και να τα εισάγουν στα νέα αυτά δεδομένα.

Γονείς… ψυχραιμία!!
Θα πρέπει να αποβάλλετε το άγχος καθώς τα παιδιά τις περισσότερες φορές καταλαβαίνουν και διαισθάνονται το άγχος σας με αποτέλεσμα να αυξάνεται η ανησυχία τους σχετικά με το σχολείο.

Σχολείο… δύσκολο πράγμα
Συνήθως τα παιδιά πριν ενταχθούν στο σχολικό πλαίσιο έχουν δημιουργήσει μια εικόνα σχετικά με το τι είναι σχολείο που συνήθως είναι υπερβολική και αρνητική. Προσπαθήστε λοιπόν να το προετοιμάσετε σχετικά με το τι είναι σχολείο(δηλαδή να το ξεναγήσετε στο σχολικό χώρο, στο προαύλιο),περιγράφοντας του με όσο πιο απλά λόγια γίνεται τις καινούριες δραστηριότητες. Επίσης δώστε του θετική αναντροφοδότηση σχετικά με το σχολείο και με τα τόσα καινούρια πράγματα που θα μάθει εκεί, τους καινούριους φίλους που θα κάνει και τη νέα του δασκάλα. Επίσης διορθώστε του όποιες λανθασμένες αντιλήψεις έχει σχετικά με το σχολείο μέσω του παιχνιδιού, της ζωγραφικής, της αφήγησης ιστοριών.

Όλα έχουν και..τα όρια τους
Ο χώρος του σχολείου είναι ένας δομημένος χώρος, στον οποίο πρέπει να τηρείται συγκεκριμένο πρόγραμμα και δραστηριότητες. Γι αυτό και το παιδί πρέπει ήδη από το σπίτι να μυηθεί και στα όρια αυτά.
Καταρχάς καθορίστε ένα πρόγραμμα ύπνου που να προσαρμόζεται στο ωράριο του σχολείου καθώς και ένα σταθερό πρόγραμμα φαγητού-παιχνιδιού-μπάνιου, μέσα στο όποιο θα λειτουργεί τηρώντας με συνέπεια τα χρονικά όρια παροτρύνοντας το παιδί σας να σας μιμηθεί. Έτσι το παιδί θα νιώσει περισσότερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση, ενώ ταυτόχρονα θα μειώνεται σταδιακά το άγχος του.
Πολλοί επίσης γονείς ανησυχούν ότι τα παιδιά τους δε θα τα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις. Αυτό τα παιδιά το αντιλαμβάνονται με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο φόβος αποτυχίας. Γι αυτό παροτρύνετε τα μετά το μεσημεριανό φαγητό και την ξεκούραση, να κάνουν τις εργασίες τους, κάνοντας ταυτόχρονα μικρά διαλείμματα ανά μία με δύο εργασίες αποφεύγοντας έτσι τις διαμαρτυρίες  για κούραση.

Έξω από το σχολείο!!
Προσπαθήστε να εντάξετε εξωσχολικές δραστηριότητες συζητώντας με το παιδί σας πιο πριν γι αυτά που το ευχαριστούν(κολύμπι, ζωγραφική, μπάσκετ κλπ.).Έτσι το παιδί θα μάθει να εξασκείται στις κοινωνικές του δεξιότητες και θα το προετοιμάσει στην ομαδική συνεργασία και αλληλεπίδραση με τους συμμαθητές του στο σχολείο. Προσοχή! Αποφύγετε τις πολλές δραστηριότητες καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κουραστούν και να δυσκολεύονται ακόμη περισσότερο να διαχειριστούν το άγχος.
Μην ξεχνάμε για το τέλος ότι:
α) Θα πρέπει να δίνετε την ευκαιρία στο παιδί να εκφράζει τα συναισθήματά του και τις ανησυχίες του σχετικά με το σχολείο
β)να αφιερώσετε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς περισσότερο χρόνο στο παιδί και να αφήσετε κατά μέρος άλλες δουλειές και ασχολίες.

Κάθε αρχή και δύσκολη!
Αφού το προετοιμάσετε για τις δυσκολίες που πρόκειται να αντιμετωπίσει, ήρθε η ώρα για την πρώτη μέρα! Θυμηθείτε πως η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι άκρως σημαντική για το παιδί γι αυτό θα πρέπει να είναι παρόντες οι γονείς ή έστω ένας από τους δύο.
Τη στιγμή του αποχωρισμού μπορεί το παιδί να κλάψει. Καθησυχάστε το με ένα φιλί και μια αγκαλιά και διαβεβαιώστε το για την επιστροφή σας μετά το τέλος της σχολικής ημέρας. Προσοχή !Η στάση του γονιού να προσπαθεί να ηρεμήσει το παιδί ή να παραμένει κατά τη διάρκεια του διαλλείματος  δυσχεραίνει τον αποχωρισμό. Γι αυτό όσο σκληρό και αν φαίνεται η απομάκρυνση από το παιδί είναι η μόνη επιλογή. Συνήθως μετά της αποχώρηση του γονιού το παιδί ησυχάζει και προσαρμόζεται με ευκολία στο περιβάλλον.

*Αν παρατηρήσετε ότι μέρα με τη μέρα το άγχος αυξάνεται και δυσχεραίνει την καθημερινή ζωή του παιδιού, θα ήταν καλό να μιλήσετε με τον εκπαιδευτικό του παιδιού ή με έναν παιδοψυχολόγο για περαιτέρω συμβουλευτική.                       



                                                                  
                             
 Σίσσυ Σκαλτσογιάννη
                                   Ψυχολόγος Α.Π.Θ
       MSc. Εφαρμοσμένης Παιδοψυχολογίας
       (Nottingham Trent University, UK)
Εκπαιδευόμενη στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία

s.skaltsogianni@yahoo.com

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015




 Συναισθηματική νοημοσύνη στα παιδιά: Νιώσε...δεν είναι      ντροπή!






Για πολλά χρόνια η νοημοσύνη σχετιζόταν κυρίως με τον κλασικό τρόπο ευφυίας και υπολογιζόταν με συγκεκριμένο τρόπο (επίδοση του ατόμου σε λεκτικές είτε σε πρακτικές δραστηριότητες) ,το γνωστό δηλαδή σε όλους μας ΙQ.Για παράδειγμα ένα παιδί που επιτυγχάνει στις εξετάσεις του και έχει εξαιρετική ακαδημαϊκή επίδοση χαρακτηρίζεται ως ένα έξυπνο άτομο.Τι γίνεται όμως με την συναισθηματική ανάπτυξη του ατόμου?Μπορεί να συνδυαστεί η ακαδημαϊκή επιτυχία με ικανοποιητικές διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις?
Σε αυτό έρχεται να δώσει απάντηση η συναισθηματική νοημοσύνη.Μπορεί να είναι ένας νέος όρος στο χώρο της Ψυχολογίας όμως η διαμόρφωση αυτού έχει τις ρίζες του στον Αριστοτέλη και συγκεκριμένα στα Ηθικά Νικομάχεια όπου συγκεκριμένα αναφέρει: ''Το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο,το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο,για το σωστό λόγο και στο σωστό βαθμό,τη σωστή στιγμή για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο,αυτό είναι δύσκολο''.Και εδώ τίθεται το ερώτημα,πως μπορώ να βοηθήσω το παιδί μου να αποκτήσει αυτήν την ικανότητα?


Τι είναι συναισθηματική νοημοσύνη?



  Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η ικανότητά μας να κατανοούμε τα συναισθήματά μας και τα συναισθήματα των άλλων ούτως ώστε να μπορούμε να επικοινωνούμε με τους άλλους ανθρώπους.Οι ειδικοί έχουν βρει ότι η συναισθηματική νοημοσύνη(EQ) αποτελεί το μεγαλύτερο δείκτη της ευτυχίας.Αν θέλουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν συναισθηματική νοημοσύνη χρειάζεται να τα βοηθήσουμε να ονοματίζουν τα συναισθήματά τους και να τα κατευθύνουμε στο να βρουν μια αποτελεσματική λύση.Τα παιδιά με υψηλότερη συναισθηματική νοημοσύνη έχουν την τάση να είναι πιο κοινωνικά,συνεργάσιμα,αισιόδοξα και ικανά να επιλύσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας.Είναι πιο ευτυχισμένα,έχουν περισσότερους φίλους και έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στη ζωή.Όποτε οι γονείς μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στα στάδια της συναισθηματικής διαπαιδαγώγησης.


Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη?



-  Αποδεχτείτε τα συναισθήματα των παιδιών σας: Πολλές φορές οι γονείς συνηθίζουν εν αγνοία τους τις περισσότερες φορές να προσπερνούν τα συναισθήματα των παιδιών αλλά και να ενοχοποιούν τα  αρνητικά συναισθήματα όπως αυτά  του θυμού και της λύπης(''..δε μπορεί το παιδί μου να νιώθει θυμό για το αδερφάκι του ή για το συμμαθητή του σε αυτήν την ηλικία'').Ένας τρόπος για να παραδεχτείτε τα συναισθήματα και τα παιδιά να αντιληφθούν πως νιώθουν εκείνη τη στιγμή είναι να τους καθρεφτίζετε τα συναισθήματα τους θετικά ή αρνητικά.Παράδειγμα: ''Αυτό πρέπει να σε απογοήτευσε πάρα πολύ'',''τώρα μου δείχνεις πόσο θυμωμένος είσαι'', ''πρέπει να είναι πολύ  δύσκολο για σένα να σε απογοητεύουν οι φίλοι σου με τέτοιον τρόπο'',''Βλέπω ότι είσαι πολύ χαρούμενος αυτήν τη στιγμή''.Με αυτόν τον τρόπο το παιδί αισθάνεται ότι ο γονιός κατανοεί και συμπάσχει απόλυτα με το πρόβλημά του,ενώ παράλληλα μαθαίνει ότι μπορεί να μοιράζεται τα συναισθήματα του με τους άλλους ανθρώπους.

-Βοηθήστε τα να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να μιλούν γι αυτά: Βοηθώντας τα παιδιά να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους θα είναι πολύ πιο εύκολο γι αυτά να τα εκφράζουν με κάθε ευκαιρία.Ένας τρόπος που μπορείτε να τους τα αναδείξετε είναι μέσω των αγαπημένων τους παιχνιδιών προσαρμόζοντας τα για να μπορέσετε να εκμαίευσετε τα συναισθήματα τους.Σε αυτό μπορεί να σας βοηθήσει το Pinterest όπου μπορείτε να βρείτε δραστηριότητες για τα συναισθήματα και όχι μόνο που μπορείτε να κάνετε από κοινού με τα παιδιά σας(Βλέπε Pinterest https://gr.pinterest.com/search/pins/?q=feelings%20activities%20children).

Εικόνα 1: Ψάρεμα Συναισθημάτων
Εικόνα 2: Μάντεψε το συναίσθημα
Εικόνα 3: Το Jenga των συναισθημάτων
-Ενθαρρύνετε τα παιδιά να μιλήσουν για τα συναισθήματα τους:Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία,το χώρο και το χρόνο να μιλήσουν για τα συναισθήματα τους.Γίνετε ο παρατηρητής του παιδιού σας.Όταν αντιλαμβάνεστε μια αλλαγή στη διάθεση του το προσεγγίζετε λέγοντάς του: ''Ακούγεσαι πολύ αγανακτισμένος με αυτό που έγινε'',''Μήπως θέλεις να μιλήσουμε γι αυτό?'',''Πως θα σε έκανε να ένιωθες αν το συζητούσαμε?''

-Το βοηθάμε να αντιλαμβάνεται πως νιώθουν οι άλλοι:Με αυτόν τον την τρόπο αυξάνουμε την ενσυναίσθησή του, το βοηθάμε δηλαδή να ''μπει'' στη θέση του άλλου,να κατανοήσει πως νιώθουν οι άλλοι και να συνειδητοποιήσει πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κοινά συναισθήματα..Πχ. ''Πως πιστεύεις να ένιωσε που του πήραν τα παιχνίδια του?'',''Πως θα αισθανόσουν αν αυτό συνέβαινε σε σένα?'' 

-Βοηθήστε τα παιδιά να καταλάβουν ότι όσο δεν εκφράζουν την έντασή τους,συσσωρεύεται και αυτό τους οδηγεί στο να θυμώνουν και να αγχώνονται:Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν να αξιολογούν την ένταση του θυμού τους αλλά ταυτόχρονα μαθαίνουν πως τα συναισθήματα που δεν εκφράζονται επηρεάζουν τόσο τη συμπεριφορά μας όσο και στο σώμα μας. Πχ:''Αυτό το βρίσκεις πολύ αγχωτικό?'',''Πρέπει να έχουν συμβεί πολλά αυτές τις μέρες για να έχεις θυμώσει τόσο πολύ'',''Το βλέπω στον τρόπο που κουνάς τα χέρια σου πόσο θυμωμένος νιώθεις'',''Θες να μου πεις τώρα που θύμωσες πως το αισθάνεσαι αυτό στο σώμα σου?''

Εικόνα 4: Ζωγράφισε μου τι αισθάνεσαι στο σώμα σου
Εικόνα 5: Θερμόμετρο Συναισθημάτων

- Διδάξετε τους πως να ηρεμούν και να χαλαρώνουν:Πολλές φορές βλέποντας τα παιδιά να έχουν τόση ενέργεια,έχουμε την αίσθηση πως δεν έχουν ανάγκη από χαλάρωση!Π.χ:''πιστεύεις ότι θα βοηθούσε να πάρουμε μερικές βαθιές ανάσες για να ηρεμήσεις?'',''Όταν δεις ότι αυτό θα ξανασυμβεί μπορείς να πεις στον εαυτό σου:''Μπορώ να μείνω ήρεμος'',''Ο καθένας θα μπορούσε να κάνει λάθη'',''Θέλεις όταν ηρεμήσεις να έρθεις σε μένα όποτε το θελήσεις και να το συζητήσουμε?''

-Μάθετε στα παιδιά πως να βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να επιλύσουν τα προβλήματά τους: Ενθαρρύνοντας τα παιδιά να βρουν άλλον τρόπο έκφρασης και επίλυσης προβλημάτων,αυτομάτως μειώνονται τα επίπεδα άγχους καθώς και ενισχύεται η αυτονομία του και η αυτοπεποίθηση του αντιμετωπίζοντας μόνο του τις καταστάσεις της καθημερινότητας.Π.χ:'' Πως θα μπορούσες να εξηγήσεις πως αισθάνεσαι χρησιμοποιώντας λέξεις αντί να πετάς πράγματα?''Εάν θες από μένα κάτι,θα πρέπει να μου βρεις έναν άλλο τρόπο να μου το εκφράσεις'',''Την επόμενη φορά που θα σου συμβεί κάτι ανάλογο θα ήθελες να πεις πως νιώθεις σε έναν φίλο σου?''Τι πιστεύεις ότι θα συμβεί κάνοντας αυτό?'',''Πως πιστεύεις θα αντιδρούσε η Άννα αν τελικά της έλεγες ότι θέλεις εσύ να επιλέξεις αυτήν τη φορά τι παιχνίδι θα παίξετε?''


-Προσπαθήστε να του επισημαίνετε κάθε φορά που ελέγχει τα συναισθήματά του: Δε χρειάζεται να επισημαίνουμε μόνο στο παιδί αυτά που κάνει λάθος  και πως πρέπει να τα διορθώσει αλλά και και αυτά που κάνει σωστά!Όποτε κάθε φορά που βλέπουμε ότι ελέγχει τα συναισθήματά του θα μπορούσαμε να του πούμε:''Μου άρεσε το γεγονός ότι έμεινες ήρεμος και δεν ύψωσες τον τόνο της φωνής σου'',''Εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που παρέμεινες ήρεμος παρόλο που δε μπορούσες να βρεις τη λύση στην άσκηση-συνέχισες απλά να προσπαθείς''.



*Οι συμβουλές αυτές είναι ενδεικτικές.Η συζήτηση του γονέα με κάποιον παιδοψυχολόγο θα μπορούσε να επιφέρει επιπλέον αύξηση της συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού,καθώς η χρήση επιστημονικών τεχνικών δεν υποκαθίστανται.






Σίσσυ Σκαλτσογιάννη
 Ψυχολόγος Α.Π.Θ
 MSc. Εφαρμοσμένης Παιδοψυχολογίας
(Nottingham Trent University,UK)
Εκπαιδευόμενη στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
s.skaltsogianni@yahoo.com



                                                                                                                            











  

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015




Η Αδικία που πληγώνει..


“Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι μέσα στην πάλη της επιβίωσης δεν είναι δύσκολο να χαθούν στην διαχείριση της καθημερινότητας και να χάσουν την ομορφιά της ίδιας της ζωής· να βρίσκονται κοντά στους ανθρώπους που αγαπούν και να δυσκολεύονται να εκφράσουν την αγάπη τους και να μοιράζονται μόνο την κούρασή τους. Να παρασύρονται στη ρουτίνα και να χάνουν την δυνατότητα να εκπλήσσονται.”
Μπορεί να έχoυν περάσει σχεδόν 5 χρόνια από την ημερομηνία που εκδόθηκε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο όμως πιστεύω ότι είναι μακράν από τα καλύτερα βιβλία για οικογένειες.Ειδικά γι αυτές που κάπως ''λοξοδρόμησαν'' και επιθυμούν να ξαναβρούν την ορθή τους πορεία.Γιατί ποτέ δεν είναι αργά.







 Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία: Τι σκέφτεσαι-Τι νιώθεις-   Τι κάνεις?









Η Μαρία μπαίνει στο σπίτι χτυπώντας δυνατά τη πόρτα πίσω της. Η μητέρα της την παρακολουθεί προβληματισμένη, τον  τελευταίο καιρό έρχεται συνεχώς με νεύρα στο σπίτι. Της  ζητά να πλύνει τα χέρια της πριν το φαγητό. Η Μαρία της αντιμιλά και πετάει την τσάντα της κάτω. Η μητέρα φανερά  θυμωμένη της  ζητά  να πάει στο δωμάτιο της και  ότι  για τιμωρία δε θα βγει να παίξει με της φίλες της το απόγευμα. Η Μαρία δακρυσμένη αποχωρεί στο δωμάτιο της.



Τι συνέβη πραγματικά : Η Μαρία στο σχολείο τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα .Οι φίλες της Φρόσω και Θάλεια δεν παίζουν μαζί της πια γιατί όπως λένε κάνουνε παρέα με άλλες συμμαθήτριές τους. Λίγο πριν  φύγει  για το σπίτι, η Θάλεια και η Φρόσω μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια την κορόιδευαν αποκαλώντας την «φυτό» καθώς τον τελευταίο καιρό τα πάει καλά στα μαθήματα και έχει γίνει η αγαπημένη μαθήτρια της δασκάλας . Η Μαρία σκέφτεται: «Δεν πρόκειται ποτέ να ξανακάνω φίλες» και κατευθύνεται στο σπίτι.
Σε αυτό  το παράδειγμα βλέπουμε ότι η μητέρα της Μαρίας αντέδρασε με την τιμωρία βλέποντας τη Μαρία να συμπεριφέρεται άσχημα στερώντας της  την αγαπημένη της ασχολία. Πόσο πιο χρήσιμο λέτε να ήταν αν πολύ απλά ήξερε  τι σκεφτόταν η Μαρία  και οδηγήθηκε σε αυτήν την συμπεριφορά? Σε αυτό ακριβώς το σημείο βοηθά η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία!


Η Γνωσιακή  Συμπεριφορική Θεραπεία (ΓΣΘ) είναι ένας συνδυασμός της Ψυχολογίας της μάθησης και της Γνωστικής Ψυχολογίας. Πιο συγκεκριμένα αναδεικνύει ξεκάθαρα τη σχέση ανάμεσα στο τι σκεφτόμαστε («Δεν πρόκειται ποτέ να ξανακάνω φίλες»),τι αισθανόμαστε (θυμός,  απογοήτευση) και  πως συμπεριφερόμαστε(αντιμιλά και αποσύρεται στο δωμάτιό της).Η Γνωσιακή-Συμπεριφορική Θεραπεία παιδιών και εφήβων, απευθύνεται σε παιδιά και τις οικογένειές τους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες όπως:
1)Προβλήματα συμπεριφοράς (π.χ. εκρήξεις θυμού, ανυπακοή, επιθετικότητα, υπερκινητικότητα)
2)Δυσκολίες στις σχέσεις με τους γονείς, τα αδέλφια και τους συνομηλίκους
3)Δυσκολίες προσαρμογής (π.χ. στο σχολείο)
4)Προβλήματα ύπνου
5)Προβλήματα στη διατροφή
6)Αγχώδεις διαταραχές (κρίσεις πανικού, κοινωνική φοβία, ειδικές φοβίες, γενικευμένο άγχος, ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές), καταθλιπτικά συμπτώματα
7)Διαταραχές αυτιστικού φάσματος και μαθησιακές  δυσκολίες.
Σύμφωνα με σύγχρονες επιστημονικές έρευνες, οι πρώιμες εμπειρίες των παιδιών και κυρίως  οι αρνητικές μορφές  δεσμού και ανατροφής από  τους γονείς  (υπερπροστασία, απορριπτική-επικριτική στάση)  τα οδηγούν σε αρνητικές σκέψεις  για τον εαυτό τους, τον κόσμο και τους άλλους. Οι δυσλειτουργικές αυτές σκέψεις  δημιουργούν  αρνητικά  συναισθήματά  τα οποία τα παιδιά προσπαθούν να καταπολεμήσουν υιοθετώντας  συμπεριφορές όπως απομόνωση, αποφυγή, εκρήξεις θυμού ,κοινωνική απόσυρση, καταναγκαστικές συμπεριφορές  καθώς και σωματικά συμπτώματα. 
Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι τόσο τα παιδιά όσο και οι γονείς να αναγνωρίζουν, να αμφισβητούν, και τέλος να τροποποιούν και ν αντικαθιστούν τους δυσλειτουργικούς τρόπους σκέψης  με εναλλακτικούς πιο παραγωγικούς ,να μαθαίνουν να διαχειρίζονται το συναίσθημα τους και να χρησιμοποιούν πιο λειτουργικούς  τρόπους διαχείρισης  των καταστάσεων.

Γονική Συμμετοχή στη Θεραπεία

-Για μικρότερες ηλικίες συνηθίζεται ο θεραπευτής να βλέπει  τους γονείς πριν το παιδί .Σε πολλές περιπτώσεις ο θεραπευτής μπορεί να δει τους γονείς και το παιδί ταυτόχρονα σε περίπτωση που θέλει να διερευνήσει  περαιτέρω την αλληλεπίδραση του παιδιού με τους γονείς, του παιδιού με το θεραπευτή καθώς και των γονέων μεταξύ τους.
- Όσον αφορά  τους έφηβους, ο θεραπευτής μπορεί να φροντίσει να δει τον έφηβο πριν κανονίσει συνεδρία με τους γονείς. Αν οι γονείς θέλουν να δώσουν κάποιες  πληροφορίες ο θεραπευτής πρέπει να τους μιλήσει τηλεφωνικώς αρχικά μέχρι να συναντηθεί με τον έφηβο. Η συνεδρία με τους γονείς θα ακολουθήσει μετά την αρχική συνεδρία με τον έφηβο.

Για να εφαρμοστεί η θεραπεία σε παιδιά και εφήβους πρέπει να ακολουθούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις:
-Ικανότητα έκφρασης σκέψεων(Ελάχιστο όριο ηλικίας παιδιού 6-7 έτη)
-Ικανότητα αναγνώρισης των συναισθημάτων
-Ικανότητα ερμηνείας και επεξήγησης καταστάσεων
-Ικανότητα σύνδεσης μεταξύ σκέψεων-συναισθημάτων συμπεριφορών.
Όλα αυτά εκμαιεύονται κατά τη θεραπευτική διαδικασία ανάλογα με την ηλικία του παιδιού μέσα από ένα πλήθος  δραστηριοτήτων όπως το συμβολικό παιχνίδι, τη παιγνιοθεραπεία ,το παιδικό ιχνογράφημα κλπ.

Τα θετικά της Γνωσιακής-Συμπεριφορικής:
-Η συγκεκριμένη θεραπεία είναι σύντομη
-Παρέχει στους  γονείς και στα παιδιά ένα δομημένο  περιβάλλον θεραπείας  
-Το παιδί μαθαίνει να συμμετέχει ενεργά στη θεραπευτική διαδικασία καθώς μέσα από την  καθοδήγηση του θεραπευτή , μαθαίνει να ανακαλύπτει και να αντιμετωπίζει  μόνο του τα  προβλήματα της καθημερινότητας  αποκτώντας ταυτόχρονα την αυτονομία του και αυξάνοντας την αυτό-εικόνα του και την αυτοεκτίμηση του .

Σίσσυ Σκαλτσογιάννη
Ψυχολόγος Α.Π.Θ
MSc. Εφαρμοσμένης Παιδοψυχολογίας
(Nottingham Trent University, UK)
Εκπαιδευόμενη στην Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
Τ.6948310266
s.skaltsogianni@yahoo.com
            




Ας Συστηθούμε..


Ονομάζομαι Σίσσυ Σκαλτσογιάννη και είμαι ψυχολόγος.Σπούδασα Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.Συνέχισα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Εφαρμοσμένη Παιδοψυχολογία στο Nottingham Trent University του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ολοκλήρωσα την πρακτική μου άσκηση στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (Γ’ Παιδιατρική Κλινική, Εργαστήριο Αναπτυξιακής Παιδιατρικής) όπου συμμετείχα στην αξιολόγηση περιστατικών μαθησιακών δυσκολιών, αναπτυξιακών διαταραχών, διαταραχών του λόγου και ψυχοκοινωνικών προβλημάτων παιδιών βρεφικής, προσχολικής και σχολικής ηλικίας.
Έχω επιτελέσει ενεργή εθελοντική εργασία στο πρόγραμμα «Δημιουργική απασχόληση ενηλίκων αναπήρων» με ολιστικές παρεμβάσεις και υπηρεσίες αποκατάστασης σε ενήλικες με σωματικές αναπηρίες και αναπτυξιακές δυσκολίες στην ΕΛΕΠΑΠ Ιωαννίνων.
Έχω επίσης εργαστεί ως συμβασιούχος ψυχολόγος στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία(2/θέσιο Ειδικό Πειραματικό Δημοτικό σχολείο Ιωαννίνων.Στο σχολείο οι αρμοδιότητες μου ήταν οι εξής:
1.Παρακολούθηση, συμμετοχή και καθημερινή αλληλεπίδραση με περιστατικά μαθησιακών δυσκολιών, ψυχοκοινωνικών και αναπτυξιακών διαταραχών(αυτισμός ,σύνδρομο Down,ΔΕΠ-Υ) καθώς επίσης σωματικές και κινητικές αναπηρίες(οπτικές και ακουστικές βλάβες, δυσπραξία κλπ.)
2.Καθημερινή διάγνωση παιδιών χρησιμοποιώντας μεθόδους όπως παρατήρηση, πειραματική ανάλυση συμπεριφοράς(ΑΒΑ),συνεντεύξεις με παιδιά ,γονείς και επιστημονικό προσωπικό καθώς και μια πληθώρα διαγνωστικών εργαλείων(Strengths and Difficulties Questionnaire,Childhood Autism Rating scale κλπ.)
3.Συνεργασία με μια διεπιστημονική ομάδα(λογοθεραπευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, εργοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές) για την βελτίωση της καθημερινής επίδοσης των παιδιών καθώς και της μελλοντικής τους ένταξης σε κανονικό σχολείο
4.Ατομικές και ομαδικές παρεμβάσεις σε κατάλληλα διαμορφωμένους χώρους καθώς και πρώιμες παρεμβάσεις και προληπτικές στρατηγικές
5.Συμβουλευτική και υπηρεσίες αποκατάστασης στα μέλη της οικογένειας όπως ενημέρωση σε σχέση με τις διαταραχές και προβληματικές συμπεριφορές των παιδιών, εκπαίδευση στις σχέσεις γονέα-παιδιού και στην αντιμετώπιση προβλημάτων στο σπίτι καθώς και παροχή συμβουλών για τη συναισθηματική στήριξη σε οικογενειακά ζητήματα.
Αυτή την περίοδο εργάζομαι στη λογοθεραπεύτρια Ευαγγελία Σούπη όπου συμμετέχω στην αξιολόγηση και παρέμβαση περιστατικών μαθησιακών δυσκολιών, αναπτυξιακών διαταραχών και διαταραχών του λόγου καθώς παρέχω συμβουλευτική οικογένειας, σχολές γονέων, ομαδικά θεραπευτικά προγράμματα μέσω παιγνιοθεραπείας.Παράλληλα μετεκπαιδεύομαι στην Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία σε Παιδιά Εφήβους και Οικογένειες.